Natuurlijk lopen er bij onze vereniging meer broers rond. Maar broers die ook nog eens allebei vrijwilliger zijn, en alle jaren bij Cobu Boys voetballen, daar zijn we trots op! Dus vroegen we aan hen hoe het met ze gaat. Het woord is aan de Broers Brandenburg!
Wie wij zijn?
Mijn naam is Olav (foto links) en ik ben 15 jaar. Dit is mijn 8ste jaar op de club en ik voetbal nu in de O15/1. Ook train ik samen met Tijn de kabouters.
Mijn naam is Bram (foto rechts) en ik ben 19 jaar. Dit is mijn 13e seizoen op de club en dit jaar speel ik in de 019/1 Verder ben ik sinds 2 jaar scheidsrechter op de club.
Wat doen wij nu tijdens deze Corona-tijd?
Olav: Ik zit op Mavo Muurhuizen nu in de derde klas en voor school heb ik nu online lessen die ik moet volgen. Verder zijn voor mij de voetbaltrainingen weer begonnen en daar ben ik erg blij mee, omdat ik het heel erg heb gemist. Verder werk ik nog bij de Dirk en game ik nog regelmatig met mijn vrienden die ik ook nog regelmatig in het echt zie.
Bram: Ik volg de opleiding Sociaal Werk in Utrecht, maar dat ligt nu even plat net als mijn stage bij Taalcentrum Het Element wat ik erg jammer vind. Verder werk ik nog veel bij een bezorgrestaurant en sport ik nog regelmatig om fit te blijven.
Hoe is het nu om samen in quarantaine door te brengen?
Wij vinden het eigenlijk wel heel gezellig, omdat we elkaar nu veel meer zien dan normaal. We spelen af en toe FIFA tegen elkaar, maar we hebben nog geen ruzies gehad met elkaar tijdens deze periode.
Wat mis je het meest omtrent voetbal?
Olav: Deze tijd mis ik natuurlijk het meest de voetbalwedstrijden, want daar keek ik altijd de hele week naar uit. Gelukkig kan ik weer trainen, want tijdens de quarantaine heb ik mijn gezellige teamgenoten zeker gemist! Ook ben ik blij dat ik weer training mag geven aan de kabouters, want het is ook leuk om hen weer blij te zien.
Bram: Ik mis de wedstrijden ook het meest, want ik keek er ook altijd de hele week naar uit. Ook mis ik natuurlijk de gezelligheid, want ja, Cobu Boys is natuurlijk een hele gezellige club. Ik hoop mijn teamgenoten snel weer te kunnen zien, maar waarschijnlijk is dat pas volgend seizoen. Het fluiten van wedstrijden gaat natuurlijk ook niet door en dat betreur ik ook, omdat ik toch merkte dat ik vaak gewaardeerd werd als scheidsrechter. Volgend seizoen ga ik ook daar mee door!
Leave a Comment