Cobu Boys heeft voor komend seizoen een nieuwe trainer voor het tweede elftal. Guio Akoudad staat vanaf deze zomer opnieuw voor de groep!
Wie is Guio Akoudad?
“Mijn naam is Guio Akoudad, 35 jaar, woonachtig in Bunnik met mijn partner Jessica en mijn zoon Zayn. Ik beschouw mezelf als een voetbaldier pur sang. Jarenlang zelf gespeeld, al jaren trainer, en ook werkzaam in het profvoetbal als begeleider in de meest brede zin van het woord. Van de financiën tot aan het juridische aspect, alles komt aan bod.”
Waar heb je gevoetbald?
“Ik heb zelf meerdere clubs gehad. Het gros van mijn voetbalcarrière speelde ik bij Patria in Zeist en bij ‘t Vliegdorp in Soesterberg. Ook heb ik bij FZO en bij Elinkwijk in vriendenteams gezeten. In mijn jongere jaren was ik rechtsback of rechtshalf, waarna ik ben overgegaan op spits en zélfs centrale verdediger. De centrale posities lagen mij persoonlijk het beste vanwege de ruimtes die je kan creëren, het spel kan verleggen en omdat je vaak de bal hebt.”
Welke teams heb je getraind?
“Ik ben begonnen als trainer bij Saestum waar ik de A2 onder mijn hoede had. Ik was toen rond de 20 jaar. Hierna heb ik een hele tijd niks gedaan vanwege het simpele feit dat ik zelf speler was. Rond mijn 26e ben ik gestopt met voetballen wegens blessures en ben ik serieus het trainervak ingedoken. Ik kon bij Patria beginnen als trainer. Daarna belde Elinkwijk om daar de JO19-2 op te pakken. Hier heb ik gelijk ja op gezegd. In dat seizoen ben ik op een gegeven moment doorgeschoven naar de JO19-1 dat op dat moment 2e divisie speelde. Dit was erg leerzaam, leuk, maar ook vermoeiend. We degradeerden in de nacompetitie naar de 3e divisie en ik moest even op adem komen. Hierna werd ik gebeld door iemand van Elinkwijk of ik niet wilde blijven en de senioren op zondag wilde trainen. Dit heb ik toen gedaan. Hierna ben ik uiteraard al bij jullie geweest, waarna ik in de winterstop het besluit heb genomen om te stoppen vanwege randzaken. Ik ben hierop naar SV T.E.C vertrokken waar ik de 23-2 onder mijn hoede kreeg en later intensief betrokken was bij de 23-1. Met een degradatie, een kampioenschap, een promotie vanuit de versterkte regeling, en veel jongens die zijn doorgegroeid naar het eerste of naar een bvo is het een succesvolle, bewogen en leuke tijd geweest.”
Waarom toch weer Cobu Boys?
“In mijn eerste periode zag ik een familie. Zowel vanuit de leden als de supporters. We waren niet ‘gewoon’ trainer en spelers, we waren een hechte groep. Op de donderdagen lekker kaarten met de jongens, op de trainingen snoeihard aan de bak, en tijdens de wedstrijden boven jezelf uit stijgen. Ik accepteer geen half werk, en de jongens met ieder hun eigen kwaliteiten en minpunten waren dit met mij eens. Er werd voordat het seizoen begon eigenlijk verwacht dat we zouden degraderen, maar ik ging daar niet mee akkoord. We haalden 7 punten in de groepsfase van de beker en misten 1 doelpunt om door te gaan naar de volgende ronde. In de winterstop eindigden we op de 4e plaats in de reserve 3e klasse. Dat gebeurde niet met oogstrelend voetbal kan ik je verzekeren, maar wel op basis van de juiste mentaliteit, zelfkennis, willen leren, kei- en keihard knokken en bovenal veel plezier. En dát is hetgeen dat belangrijk is. Als je het moet vergelijken met een club als TEC en Elinkwijk, dan zijn de spelers met wie je werkt vaak van buitencategorie, maar het ontbreekt ook vaak aan de juiste instelling. Dit was bij Cobu Boys niet het geval. Daarnaast is het ook fijn dat ik komend seizoen niet meer naar alle uithoeken van Nederland hoef te reizen voor een wedstrijd, maar gewoon in de regio kan blijven 😉.”
Attachment
