Ik kijk terug op 6 mooie jaren bij Cobu Boys. Een stroef begin, maar ieder jaar maakten we stappen richting een kwalitatief steeds betere selectie en ook bredere selectie. Maar nu, na 51 jaar op het voetbalveld te hebben gestaan, waarvan 30 jaar als speler en 21 jaar als trainer is het voor mij genoeg geweest en ga ik meer tijd vrijmaken voor mijn familie, kleinkinderen en vrienden.
Dat ik zo lang bij Cobu Boys ben gebleven heeft natuurlijk ook te maken met de fantastische staf waarmee ik kon samenwerken, denk aan Bert de Ruiter, Aart van Putten, Bart de Graaf, die er vanaf de allereerste minuut bij waren en niet meer weg zijn gegaan. Het tweede jaar kwamen Jos Helmich en Koos Mosterd de gelederen versterken en ook zij bleken honkvast en bleven mij tot het eind trouw. Astrid, Lia, Gerton, en Daniël hebben altijd klaargestaan als medische staf. We hebben mooie discussies gevoerd samen, over opstellingen met bierviltjes op de tafel, over de club, over hoe om te gaan met spelers, en leuke trainingskampen in de winterstop gehad met de groep. Altijd dronken we na training en wedstrijd gezamenlijk een frisje, biertje, of baco samen, in goede en slechte tijden. Dat teamgebeuren en de steun die we aan elkaar hadden zal ik zeker gaan missen.
Ik heb met een redelijk vaste groep spelers kunnen werken, en degenen die erbij kwamen hebben ook een Cobu Boys hart gekregen. Een groot aantal spelers van 2014 tot nu heb ik zien groeien op voetbalgebied. Sommigen volgens anderen onhandelbaar, maar wij wisten altijd wel op een goede manier het uiterste uit de jongens te krijgen. Openheid, eerlijkheid en vertrouwen geven was voor ons als staf de basis. Ik hoop dat ieder zijn plek gaat vinden bij Cobu Boys of elders en wil jullie bedanken voor de altijd fijne samenwerking.
Dan de clubmensen eromheen! Iedere week weer werd er een vuile tas met wedstrijdkleding neergezet die de week erop weer netjes schoon gebruikt kon worden, met dank aan Marjo. Altijd was er bezetting door een team vaste gastheren en gastvrouwen die ons op donderdag en zaterdag voorzagen van hapjes en drankjes. Ook de trouwe groep supporters zal ik gaan missen, in weer en wind soms zelfs op de fiets waren ze altijd aanwezig om de jongens te steunen. Het traditionele bakje koffie op zaterdagochtend in ‘t OnderInn bij Piet, het broodje bal bij Marjo, maar ook het altijd positieve praatje van Krijn op zaterdagavond vlak voor het naar huis gaan zal ik missen. De ontvangst bij de thuiswedstrijden door Hans Wijkhuizen was altijd correct geregeld. Dit soort clubmensen zijn goud waard voor de club! Ik hoop jullie allen nog eens de hand te drukken en wens jullie alle goeds toe in de toekomst.
Tot slot wil ik graag iedereen die, op wat voor manier dan ook, mij gesteund heeft hartelijk danken en wens jullie alle goeds toe.
Bert van den Brom
Hieronder volgt een mooi verslag van Bert, waarin hij terugblikt op 6 seizoenen Cobu Boys. Ga er eens rustig voor zitten en geniet nog even van dit verslag.
Een resume van de 6 mooie jaren
In december 2013 werd ik uitgenodigd voor een gesprek met Aaldert en Herman om hoofdtrainer te worden voor het komende seizoen. Omdat ik altijd een positief gevoel had bij CB toen ik zelf nog voetbalde en de keren dat ik als trainer van FC Driebergen tegen CB speelde, wilde ik graag trainer worden. Leuke club, dichtbij huis en de ambitie om een stabiele 3e klasser te worden. Na twee gesprekken waren we er uit en gingen we een contract voor 1 jaar aan.
Seizoen 2014-2015
Helaas bleek aan het eind van het seizoen 2013-2014 dat er een flink aantal spelers vertrok en we opnieuw moesten gaan beginnen. Doelstellingen werden bijgesteld en er werd gezocht naar hulp binnen de club. Een 2e elftal en een A1 waren er niet dus moest er flink onderhandeld worden met spelers uit het 3e tot en met het 5e elftal. Dit lukte en daar kun je als club trots op zijn. Het seizoen verliep zoals verwacht, we haalden weinig punten, de hulp was groots, we degradeerden maar bouwden wel direct aan een team dat klaar was voor het seizoen daarop en de toekomst.
Begin maart 2015 regelde ik dat mijn broer John samen met mij een training kwam geven bij CB. Een groot aantal spelers, die zowel van binnen als buiten de club kwamen, wilden deel uitmaken van deze training en wij slaagden erin ze enthousiast te krijgen voor CB. Hier werd de basis gelegd voor de daarop volgende jaren. Mooi om te melden is dat ook de Krasse Knarren hieraan meewerkten, die leverden namelijk de voor hen heilige woensdagavond-training deze keer in (en dat is uitzonderlijk begreep ik later) om langs de lijn te kijken naar de toekomstige spelers. Dit onderstreept dat iedereen het belangrijk vond dat we een stap voorwaarts gingen maken.
In dat seizoen maakte Lambert Bax de meeste speelminuten (2250), maakte Jeffrey Merts de “meeste” doelpunten (3 stuks) en was Robin Snijders op 79 van de 80 trainingen aanwezig. In de stand eindigden we onderaan, met 26 gespeeld, 4 punten, 24 verloren, 1 gelijk, 1 gewonnen, en een doelsaldo van 14 voor en 158 tegen. Het was niet anders.
Seizoen 2015-2016
Doordat er veel nieuwe spelers kwamen startten we met 34 spelers de voorbereiding, hierdoor bestond de selectie toen uit een 1e en 2e elftal. Inmiddels waren we ook in de gelukkige omstandigheid dat we enkele nieuwe sponsoren aan ons konden binden, met shirtsponsoring, sponsor voor trainingskleding voor spelers en begeleiding, en reclameborden. Ook nieuwe ballen werden geregeld.
Dus de randvoorwaarden waren aanwezig voor een mooie start. Dat betaalde zich direct uit tijdens de voorbereiding. Deze was gericht op het spelen van het AVK op eigen terrein, een mooiere start konden we ons niet wensen. Op zaterdag 8 augustus wonnen we na het nemen van strafschoppen van de Posthoorn, daarna was op maandag HVC onze tegenstander die we versloegen met 3-1. In de halve finale verloren we op woensdag van Hoogland met 2-5 en daardoor konden we de troostfinale om de 3e plaats spelen op vrijdag tegen AFC Quick. Bij aankomst op de velden van CB barstte het onweer en de regen los, dit duurde zo lang dat de commissie van het AVK besloot deze troostfinale af te doen met het nemen van penalty’s. Deze werden door ons verloren en daardoor werden we 4e op een fantastisch door onze club georganiseerd AVK.
Tja, en dan start de competitie met het zoeken naar de juiste opstelling, we wilden de mooie AVK-start doorzetten maar verloren de 1e wedstrijd bij Posthoorn met 5-1 en speelden daarna gelijk tegen SVMM (3-3). Daarna boekten we vele overwinningen tot we van FZO en Candia verloren. In deze competitie staken 2 teams er bovenuit, namelijk Bunnik (kampioen) en Candia. Wij volgden op 10 punten achterstand en werden 3e met wel een periodetitel op zak. In de periode werden we 2 keer van de mat geveegd door een vele malen sterker Victoria (dat speelt nu 1e klasse). Al met al een geslaagd seizoen waarin veel is opgebouwd.
In dat seizoen maakte Robin van den Brom de meeste speelminuten (2250), scoorden Tim Govers en Robin van den Brom elk 22 doelpunten (meeste doelpunten) en was opnieuw Robin Snijders het vaakst op de training: 81 van de 85 trainingen. De resultaten: 22 gespeeld, 44 punten, 4 verloren, 5 gelijk, 13 gewonnen, doelsaldo 80 voor en 43 tegen.
Seizoen 2016-2017
Doordat we steeds meer kwaliteit in de selectie kregen kozen we om dat jaar te gaan voor een A- en B-selectie. We startten met in totaal 26 potentiele A-selectiespelers, deze groep moest lopende de voorbereiding teruggebracht worden naar 20 spelers en 2 keepers. Hierdoor werd de concurrentie groter en was het voor spelers van belang aan te blijven sluiten om in het 1e te spelen, en werd de kans voor spelers uit het 2e groter om naar het 1e door te schuiven.
Dit resulteerde dat jaar in een kampioenschap in de 4e klasse! We draaiden een stabiel seizoen, voor de winterstop haalden we 26 punten en erna 25. Belangrijk dit jaar was dat spelers onderling de juiste klik met elkaar hadden, de trainingsopkomst hoog was, iedereen wist zijn sterke en zwakke punten en die vloeiden naadloos over in het geheel. Goed voetbal met mooie doelpunten, met veel strijd en beleving haalden we het kampioenschap op eigen terrein binnen tegen SVMM met een 2-1 overwinning. De ontlading was groot en er werd een mooi feestje gevierd tot in de late uurtjes. Voor sommige was dit hun eerste kampioenschap bij de senioren.
Wesley Lans maakte dat seizoen de meeste speelminuten (2242), Robin van den Brom maakte de meeste doelpunten (25), en Dimitri van Dam had de hoogste trainingsopkomst (78 van de 79). Het kampioenschap werd behaald met 22 gespeeld, 51 punten, 5 verloren, 0 gelijk, 17 gewonnen, doelsaldo 72 voor en 29 tegen.
Seizoen 2017-2018
We mochten de 3e klasse in en wisten vooraf dat het een lastig seizoen zou worden. Een sterke competitie, waarin de laatste 2 van de eindstand direct degradeerden en de nummers 11 en 12 de nacompetitie in zouden gaan om te spelen voor lijfsbehoud. We speelden tegen veel teams met de nodige ervaring en ook nog eens de kant van Amsterdam op.
Waterwijk werd met 61 punten kampioen in deze klasse, De Meer met 7 punten en De Vecht met 18 punten degradeerden rechtstreeks, wij werden 12e met 20 punten en Nita 11e met 22 punten en we moesten nacompetitie spelen. Hierin troffen wij allereerst 4e klasser Diemen op eigen veld, die wonnen we met 3-0. Daarna kwam oude bekende Bunnik op bezoek, in deze krankzinnige wedstrijd werd het uiteindelijk na verlenging 4-5 voor Bunnik en moesten we na 1 seizoen 3e klasse weer terug naar de 4e. Verschil in niveau was te groot voor ons op dat moment. Uithuilen en opnieuw beginnen! Voor met name de jonge spelers was de 3e klasse een mooi leerproces.
Opnieuw maakte Wesley Lans de meeste speelminuten (2434), maakte Robin van den Brom de meeste doelpunten (16), en had Cumali Karaman de hoogste trainingsopkomst (78 van de 81). In de stand: 26 gespeeld, 20 punten, 18 verloren, 2 gelijk, 6 gewonnen, doelsaldo 41 voor en 99 tegen.
Seizoen 2018-2019
Dit zou mijn laatste jaar worden als trainer van Cobu Boys, want dat had ik besloten in de winter van 2017, en gedeeld met de club. We startten met 21 spelers en 3 keepers en de hele selectie bestond uit 35 mannen. Terug in de 4e klasse, waarin we vele derby’s speelden, dat trok meer publiek en was natuurlijk ook goed voor de kantine-inkomsten. Sportclub ’t Gooi had flink wat spelers ingekocht en werd dan ook met 66 punten de terechte kampioen, Baarn werd 2e met 62 punten en CB werd 4e met 44 punten. Opnieuw behaalden wij een periode en mochten we na afloop van de competitie strijden voor een plek in de 3e klasse. We troffen daarin allereerst 4e klasser Eemnes in een uitwedstrijd die we wonnen met 2-0, door doelpunten van Robin van den Brom en de man die het presteerde om voor deze belangrijke wedstijd te laat te komen bij de bespreking (Iliass), gelukkig maakte hij als invaller de bevrijdende 2-0.
Daarna moesten we naar Kockengen en troffen we tussen de weilanden een mooi kunstgrasveld aan. Helaas werd deze dag overschaduwd door een straffe harde wind waardoor het bijna onmogelijk was te voetballen. Het werd een spannende wedstrijd waarbij Kockengen aan het langste eind trok, vriend en vijand waren het eens dat de gelukkigste gewonnen heeft en dat deze wedstrijd eigenlijk niet gespeeld mocht worden. Maar toch met opgeheven hoofd een mooi seizoen afgesloten.
Ook mooi was dat er door een aantal clubmensen, die overigens al onze wedstrijden van de partij waren om ons te steunen, een derby-pot gemaakt werd, iedere derby overwinning leverde een bijdrage op voor het 1e elftal. Van deze derby’s werd er 1 verloren (Posthoorn uit 4-3), 1 gelijk (VOP uit 2-2) en 6 gewonnen. De pot werd dus goed bedeeld en het leek wel of de spelers toch iets extra’s wilden doen om de overwinningen veilig te stellen. Aan het eind van het seizoen hebben we gezamenlijk met deze sponsoren een mooi buffet laten komen en konden we napraten over de geleverde prestaties en het afgelopen seizoen evalueren.
Voor de derde keer op rij maakte Wesley Lans de meeste speelminuten (2500), en was Robin van den Brom de man met de meeste doelpunten (31). Dit seizoen had Iliass Stremming de hoogste trainingsopkomst (74 van de 78). In de stand: 24 gespeeld, 44 punten, 8 verloren, 2 gelijk, 14 gewonnen, doelsaldo 91 voor en 43 tegen.
Seizoen 2019-2020
In seizoen 2018-2019 had ik aan het bestuur aangegeven te stoppen als trainer, echter had ik me tijdens de winterstop door een aantal spelers over laten halen er nog een jaar aan vast te knopen. De groep bestond dit jaar uit 20 spelers, waarmee we het seizoen starten. Hetzelfde aantal was er weggelegd voor het 2e elftal. Lopende de eerste helft van het seizoen begon dit wat af te brokkelen en om verschillende redenen werd de groep kleiner. Mede doordat er op dinsdag een aantal spelers met privé-omstandigheden (die we overigens vooraf wel gedeeld hebben binnen onze groep) niet aanwezig konden zijn werd de training op met name de dinsdagavond slecht bezocht.
Dit alles had invloed op de groep en ondanks het terugkomen van een aantal vaste basisspelers (Tim, Leroy, Wessel) hadden we moeite de groep in de juiste richting te krijgen. Tijdens wedstrijden hadden we het wel goed voor elkaar, speelden echt goede wedstrijden, en waren altijd in staat te scoren. Natuurlijk was de competitie jammer genoeg bedeeld met een aantal zwakke tegenstanders en liep de score zo af en toe wel erg op. We richtten ons op 2 tegenstanders (Zeist en Achterveld) die beide van ons niveau waren. Dus was het wel zaak om van alle andere clubs te winnen omdat zij dit ook deden. Helaas startten we slecht tegen Eemnes: met een team dat gehavend was verloren we met 0-2 op eigen terrein. Daarna pakten we het goed op en wonnen we tot kort voor de winterstop alles.
Toen moesten we uit naar Zeist, dat op dat moment 3 punten boven ons stond, dus we wisten wat te doen. Een sterke wedstrijd met 2 aan elkaar gewaagde tegenstanders volgde. Zeist begon sterk, maar wij maakten uiteindelijk de 1e goal. Kort daarna scoorde Zeist ook en gingen we rusten met een 1-1 stand. In de 2e helft waren we heer en meester en lieten we zien hoe goed we eigenlijk waren. Dit resulteerde in de 1-2 voorsprong en tot aan minuut 89 was het goed toeven voor ons op de bank en in het veld. Echter toen scoorde Zeist de 2-2 uit het niets, en nog erger in minuut 96 de 3-2. Grote teleurstelling bij ons want de koppositie was in het zicht.
Kort na de winterstop startten we tegen Achterveld uit. Deze wedstrijd waren we met name in 1e helft echt sterk en scoorden we 3 prachtige goals; uiteindelijk werd het 1-4 en we hielden hoop op aansluiting met Zeist.
Totdat op donderdag 12 maart het corona-noodlot toesloeg en alles op zijn kop zette. Wat is voetbal dan betrekkelijk, dan is er niets belangrijker dan gezond zijn voor een ieder, familie en vrienden. Abrupt was het zeker want deze donderdag had ik telefonisch contact met Damion en dachten we volgende week wel weer op het veld te staan.
Dat dit een stille hoop was, is gebleken. Helaas voor mij maar ook voor de rest van de staf en selectie en supporters stopte alles. Uiteindelijk werd Zeist (in mijn ogen onterecht) tot kampioen benoemd en mogen ze hun geluk in de 3e klasse gaan proberen. Wij daarentegen wilden heel graag afsluiten met een kampioenschap of promotie naar de 3e klasse, maar dat mocht niet zo zijn.
Tot 12 maart maakte Boris Bunnik de meeste speelminuten (1575), maakte Robin van de Brom opnieuw de meeste doelpunten (25), en waren Cumali Karaman en Boris Bunnik op alle 57 trainingen aanwezig. De stand eindigde met 15 gespeeld, 37 punten, 2 verloren, 1 gelijk, 12 gewonnen, doelsaldo 79 voor en 19 tegen.
Bert, bedankt voor dit uitgebreide verslag! Het ga je goed!
Leave a Comment