AMERSFOORT- Het is zaterdag 2 december. De verjaardag van Sinterklaas is in aantocht en de eerste vorst is weer gemeten. Maar er wordt gewoon gevoetbald. Op het hoofdveld van Sportpark Zielhorst is het tijd voor een duel uit de Tweede Klasse.
De kou is goed te merken. Met de winterjas aan, maar zonder handschoen zet ik koers richting het terrein van V.V. Cobu Boys. Er staan een hoop fietsen en ik besluit om mijne maar ergens neer te zetten. Zoals altijd is het een komen en gaan van mensen. Er zijn meerdere wedstrijden om te bekijken. Ik kom voor de wedstrijd op het hoofdveld. Kijk aan, daar lopen de meiden van Cobu Boys MO17-1 zich warm. De ploeg is bezig aan een goed seizoen, maar de laatste weken gaat het iets minder. De tegenstander? Dat is GVVV. Maar die zijn nog niet op het veld.
Ik vraag me af waar ze blijven. Het is al bijna 12 uur, het aanvangstijdstip. Terwijl ik positie heb gekozen aan de lange zijde bij de dug-outs, zie ik meiden met blauwe shirts het veld betreden. Daar zijn ze dan eindelijk. Mijn eerste gedachte was dat er een file stond en dat ze daardoor laat waren. Maar ik hoor van een oplettende toeschouwer dat ze er allang waren. Toch apart…
Maar goed. De teams zijn er en we kunnen beginnen. Cobu Boys begint prima. Natuurlijk zijn er slordigheden, maar het positiespel ziet er aardig uit. Al na vijf minuten had het 1-0 kunnen staan. Maar voor mij was de aanval al wel aardig geslaagd. Leila gaf een fantastische steekpass op Kimmy. Zoiets zie je vaak bij spelers als De Bruyne of Iniesta, maar de aanvoerder van Cobu Boys kan het dus ook. Haar collega in de voorhoede schiet langs. Vier minuten later volgt weer een hartverwarmende aanval van de thuisploeg. Toch wel lekker met die kou. Ditmaal geeft Leila voor vanaf de achterlijn en voor de goal stond Kimmy, die de bal rustig binnen werkte. GVVV kwam er af en toe gevaarlijk uit, maar grote kansen waren er nog niet voor de gasten. Een speelster van de ‘blauwen’ uit Veenendaal zei dat de bal te hard was. Hier kan ik dan geen oordeel over geven.
Langs de kant werd het steeds wat drukker. Goed om te zien! Leila was ondertussen weer eens lekker bezig. Ze kreeg een aantal grote kansen, maar het zat haar niet mee. De paal en een verdediger voorkomen de 2-0. Die kwam even later alsnog. Vlak na de goal van Leila is daar opeens de kans voor GVVV. De bal ging er uiteindelijk niet in. Een klein wonder.
Een paar minuten later was er verwarring aan de andere kant. Leila won een duel en schoot raak. Ik zag de assistent vlaggen en had door dat dit ging om gevaarlijk spel eerder in de aanval. Ik was in de overtuiging dat de goal werd afgekeurd. Maar er werd afgetrapt. Een goal dus! Dat betekende de derde. De onvrede was groot aan de kant van GVVV en die zou alleen maar groter worden. De eerstvolgende goal was wel voor de gasten. Eerlijk is eerlijk, het was een prima treffer. Vlak voor de rust hoorde ik een soort tik in het strafschopgebied. En wat bleek? Een overtreding en dus ging de bal op de stip. Nou missen Nederlanders nog wel eens een penalty. Maar Leila liet even zien hoe het moet. Ze schoot strak in de hoek. Het was 4-1 en de onvrede nam toe bij de leiders van GVVV.
Na een lekkere bak Chocolademelk in de kantine meldde ik me in de tweede helft weer langs het veld. De spanning is weg en dus lijkt het een kwestie van uitspelen. GVVV wordt in ieder geval niet heel gevaarlijk. En kijk eens aan. Daar is de 5-1. Linde werkt de bal binnen. Een mooie opsteker voor de speelsters die nog niet heel lang bij de selectie zit.
Het eindsignaal klinkt en zo komt er een einde aan een prima wedstrijd. Een leider van GVVV klaagt nog over de scheidsrechter. Maar volgens mij kan hij best naar zijn eigen team kijken, dat gewoon wat te kort kwam. Enfin. Ik besluit de om mijn fiets weer op te zoeken en zo richting de warmte te gaan. Volgende week naar Soest. Hopelijk is het daar wat minder fris..
Leave a Comment