De start van de nieuwe voorjaarscompetitie stond afgelopen zaterdag op het programma; net als het nieuwe regenseizoen. Gelukkig hadden ze in Vleuten de beschikking over kunstgrasvelden anders hadden we een potje
waterpolo kunnen doen. We zitten deze nieuwe competitie vaak in Utrecht en Vleuten, dus we zien eens wat meer van de regio. Ook leuk. Wat ook leuk was, was het begin van de wedstrijd. De eerste 20 minuten hadden
we ongeveer 93% balbezit. Dit resulteerde in wel 7 of 8 (meestal goede) kansen. Van al die kansen gingen er (maar) 2 in door van die typische Julian goals (zoals Gerd Muller in z’n beste tijden…voor de jongeren
onder ons die niet weten wie dit is > zoek maar op op Google…hij heeft nog wel eens zo’n lullige goal gescoord tegen Nederland…of vraag maar aan je vader > zal ie je ongetwijfeld met wat krachttermen kunnen
uitleggen wie dat was).
En net als in 1974 voel je, zeiknat lopend langs de lijn, al aankomen dat als je 3x beter bent maar geen grotere afstand neemt in doelpunten, je het nog wel eens moeilijk kunt gaan krijgen. Zo ook in Vleuten dus.
Vlak voor rust vloog een vrije trap door de muur; ruststand 1-2. Na een minuut of 10 in de 2e helft verdween een zondagsschot (en dat op zaterdag..) achter Matthijs; 2-2. Het zijn net Duitsers, dat PVCV. Het
laatste kwartier was een waar spektakelstuk met nog een paar grote kansen; vooral voor ons. Calvin wist het niet af te maken oog in oog met de doelman (mooie redding!) en PVCV wist 2 minuten voor tijd de paal nog
te raken. Eindstand 2-2. Gezien het spel kunnen we redelijk tevreden zijn maar de kansen moeten erin anders gaan we het vaker moeilijker krijgen dan nodig.
Leave a Comment