In de week voorafgaand aan een weekend waarin de D3 eigenlijk vrij zou zijn kwam er plotseling het nieuws dat we wel degelijk moesten aantreden. Omdat er 2 nieuwe teams (VRC D7 en KVVA D2) in onze poule zijn geplaatst was er besloten dat ons vrije weekend werd opgeofferd aan een wedstrijd tegen een van de nieuwkomers. In dit geval was dat VRC D7 uit Veenendaal. Dit team zat in de 4e klasse en had alle wedstrijden tot dan toe met gemiddeld meer dan 10 tegengoals verloren. VRC had bij de KNVB gevraagd of er overplaatsing mogelijk was, en dit verzoek werd ingewilligd…
De Cobu Boys waren gehavend omdat zowel Tomas als Stijn niet aanwezig waren. Gelukkig hadden we een goede vervanger in de achterhoede in Sven en zorgde Ozman voor de versterking in de voorhoede. Beide mannen werden voor deze gelegenheid geleend van de D1, die eerder op de dag al met 4-0 had gewonnen van Spakenburg.
Op een mooi verzorgde grasmat begon de wedstrijd. Ons team begon wat schuchter, in 4-4-2 opstelling, moeizaam combinerend. Met name het middenveld was erg vol met blauw-geel en de D3 kon hier moeilijk voorbij komen. Af en toe viel een steekpass achter de verdediging, maar echte kansen hebben we tot de 10e minuut eigenlijk niet gezien. De trainer wisselde wat spelers en veranderde een aantal posities, waardoor de nadruk meer voorwaarts zou komen met als troef, de combinatie van Joas en Ozman. Plots was daar een counter mogelijkheid. Deze counter eindigde bij Joas, die met zijn snelheid voorbij de verdediging kwam en koelbloedig de keeper passeerde. 1-0.Niet veel later nam Bekir een hoekschop kort op Ozman. Osman legde de bal eens lekker neer en zette de bal gericht voor. Joas lette goed op en kopte de bal achter de keeper. 2-0
Het veld overwicht werd groter. D3 drukte VRC terug op eigen helft, maar echte kansen bleven weer even uit. Tot echter een aanval op rechts werd opgezet door Kjell. Na wat gerommel en en klutsballen viel de bal terug uit het 16 metergebied. Kjell was nog aanwezig, twijfelde even of hij zou voorzetten of op doel zou schieten, maakte zijn keuze en legde aan voor een doelpoging. De bal echter, verliet zijn rechter voet, suisde met een enorme vaart omhoog richting het doelgebied. Op dat moment dacht iedereen dat het een voorzet was. Maar met een “buitenkant-effect” waardoor de bal plots met een gevaarlijke curve richting doel draaide, verraste Kjell de VRC verdediging, de VRC keeper, maar ook alle aanwezige toeschouwers. De bal viel in het zijnet, net naast de 2e paal. Grandioos! 3-0.
Vanaf dat moment kwam de klad er wat in. De aanvallers van VRC kwamen meer vrij te staan. De verdediging van Cobu Boys liet veel gaten vallen en de snelheid van de counters van VRC werd zichtbaar. Toen Boris geblesseerd raakte was de linksachter positie ineens leeg. De trainer moest creatief handelen en deed een beroep op Jorik. Met wat tegenzin liet Jorik het teambelang voorop staan en ging hij als een echte vent het veld in, op een voor hem totaal onbekende positie. En hoe! Hij was briljant. De rechtsbuiten van VRC is er vanaf dat moment niet meer aan te pas gekomen. Joris dekte hem volledig af, liet hem niet meer los. Met zijn snelheid speelde hij zowel zijn directe tegenstander als ook de spits, die af en toe doorbrak, uit de wedstrijd en voorkwam hij tot 3 maal toe dat VRC kon scoren. Hulde!
En dan de keeper, Nils. In de eerste helft heeft hij laten zien dat hij veel heeft geleerd afgelopen weken. Het doelgebied is van hem. De 16 meter rondom het doel is zijn territorium en daar worden geen tegenstanders met een bal toegelaten. Een enkele keer moest hij zijn doel uit om met gepaste overmacht de bal van de voet van de VRC spits te werken. Men had ontzag voor hem, en terecht, zo zou later blijken.
In de rust nam iedereen zijn ruimte. Even op adem komen. De trainer eiste meer scherpte, minder terugzakken. Voorin druk zetten bij balverlies en achterin geen ruimte geven, zo was het devies.En zo ging het. De 2e helft was nog niet zo heel lang bezig toen Ozman de marge vergrootte naar 4, met een goed gericht schot. Ook de 5-0 leek snel te vallen, maar de kansen voor Sam, Adam, Boris en Bekir werden niet benut. Vanwege het veldoverwicht kwamen er weer gaten in onze verdediging waarvan VRC weer profiteerde. 2 keer kwam een aanvaller alleen op Nils af, en 2 keer pareerde Nils de pogingen. Bij een derde grote kans voor VRC werd een overtreding gemaakt waardoor de scheidsrechter de bal op de stip legde. Er was veel onrust in het 16 meter gebied. Wie zou de strafschop nemen, wie zou deze zware last op zijn schouders nemen…? Het zorgde voor discussie en emotie. en in al dat tumult stond Nils al klaar in zijn doel. Zijn doel, waar geen bal in zou komen. Nils straalde rust uit. Nils was rust. Nadat alles was georganiseerd kon de strafschop worden genomen. Nils was klaar. Het fluitsignaal klonk. De aanloop… het schot…En toen gebeurde er een hele hoop in heel slechts een paar seconden. Nils stopte de strafschop. De bal viel terug, bijna in de voeten van de (arme) strafschopnemer. Zoals Nils ondertussen al heel veel heeft geoefend op schoten op doel en het weer snel op de voeten komen wanneer hij de bal niet klemvast heeft, deed hij nu niet anders. Hij stond al weer rechtop voordat de aanvaller de bal weer onder controle had. Zodoende kon hij het volgende schot weer keren middels een bliksemsnelle reflex. Het team, de begeleiding, maar ook de (positieve) aanhangers van de tegenpartij waren vol bewondering over de ondertussen boven zichzelf uitstijgende Nils.
Na dit hoogstandje liet het team nog even zien hoe dus wel met een kans moet om gaan. Dit keer was het Adam, die met een sluw puntertje de hoek van het doel vond, 5-0. Daarna maakte Ozman, wederom met een prachtig schot, de 6-0. En vlak voor tijd eiste Boris, die ondertussen de linkshalf positie innam, ook nog de 7-0 op.Daarna was de wedstrijd gespeeld. VRC liet het hoofd hangen en Cobu Boys speelde de laatste minuten professioneel uit. De scheidsrechter floot voor het eindsignaal.
De mannen hebben vandaag een les gegeven in kansen afmaken. Zeer effectief en efficiënt is deze wedstrijd gespeeld, met een enkele zwakke fase, waarin er teveel ruimte werd gegeven. Dit zal komende week, wanneer we tegen Hoogland aantreden, niet meer mogen gebeuren, aangezien de voorhoede van Hoogland, zo blijkt, nog veel efficiënter is dan wij. Dankzij Jan-Maarten, die heeft gespioneerd bij hen, weten we vooraf wat de gevaren zijn, maar nog belangrijker, waar onze kans ligt. Hier gaan de trainers komende week een goed doordacht plan op los laten, zodat we misschien wel serieus mee kunnen dingen naar het kampioenschap. Geen doel op zich, maar als de mogelijkheid zich voordoet kunnen we er net zo goed voor gaan…
Man of the Match:
Uiteraard is Nils de man van de dag, dankzij zijn bijzonder heldhaftige rol vandaag.
Maar ook Jorik heeft de prijs van de dag dankzij zijn flexibiliteit, inzet, intelligente voetbal-oplossingen en de reddingen die hij heeft verricht.
Groet Marijn
Leave a Comment