In de tweede competitiewedstrijd trof Cobu Boys D3 op het hoofdveld de D4 van VVZA. De formatie startte in de vertrouwde 4-4-2 en trok direct het initiatief naar zich toe. Evenals in de voorgaande twee wedstrijden slaagde het team er in om de tegenstander vast te zetten op eigen helft hetgeen veel goeds beloofde. Al na een minuut of 10 joeg Joas Strating, die steeds beter speelt op de positie van schaduwspits, de bal in het doel, maar deed dit vanuit buitenspelpositie. Kort daarop was het wel raak. Na een geslaagde combinatie tussen Ali Yuksel en Joas Strating door het midden dook laatstgenoemde vrij op voor de doelman van VVZA en schoot hard en beslist raak: 1-0.
Hierna kantelde de wedstrijd. Het lukte Cobu Boys niet om de 2-0 te forceren en VVZA kwam beter en beter in de wedstrijd. De tegenstander, met een aantal vrouwelijke speelsters in het team die toonden dat meiden kunnen ballen, knokte zich terug in de wedstrijd. Meer en meer duels gingen verloren en Cobu Boys werd steeds verder op de rand van de eigen zestienmeter gedrukt. Een aantal hoekschoppen kon ternauwernood worden afgeslagen. Vooral voorin beschikte VVZA over handige en snelle aanvallers waar de defensie van Cobu Boys de handen vol aan had. De gelijkmaker hing in de lucht en viel daar ook letterlijk uit.
Vlak voor rust lukte het Cobu Boys niet om adequaat uit te verdedigen. Met 8 man rond het eigen strafschopgebied werd de bal halfslachtig weggewerkt en viel zomaar voor de voeten van een VVZA-speler die geen moment aarzelde en de bal van een meter of 20 over de kansloze doelman Nils van Valkengoed in de rechterbovenhoek tilde. Ook trof VVZA nog de paal met een voor Nils onhoudbaar schot. De wedstrijd dreigde uit de handen te glippen en de rust kwam dus maar net op tijd.
Bij de thee en het water werd benadrukt dat het essentieel was en is om duels te winnen om in de wedstrijd te blijven, dat vooruit verdedigen vanuit een goede organisatie nodig is om niet steeds verder achteruit te worden gedrongen. In de tweede helft was duidelijk te zien dat de ploeg deze raad ter harte had genomen. Er werd weer fel gestreden om iedere bal waarbij de verdedigers Boris Kroon (soms spelend op het randje, maar daarmee toch wel weer op een bepaalde manier een voorbeeld), de flegmatieke Stijn van Noort, de krachtige Ekrem Kayalar en de snelle Tomas van Riemsdijk zich achterin schrap zetten en geen meter meer prijs gaven. Op dat fundament konden op het middenveld Bekir Dogan, aanvoerder Kjell Makkes en Vincent Beekelaar weer greep krijgen op het middenveld . Ondersteund door een als altijd energieke Sam Oud en de met opvallend inzicht en overzicht spelende Ali Mercan Yuksel zette Cobu Boys VVZA weer vast. Daarmee was het wachten op een hernieuwde voorsprong.
Goed combinerend zochten de technisch vaardige Adam el Arqoubi en de slimme Jorik van de Kuip de weg naar het doel, maar het werd daar drukker en drukker en de doelman betoonde zich een bekwame sluitpost. Vraag was of Cobu Boys nu wel kon doordrukken en het veldoverwicht kon omzetten in doelpunten. Dat lukte uiteindelijk tweemaal en wel bijzonder fraai.
Waar eerst een kansrijke demarrage van Sam Oud over de linkerflank door een attente VVZA-verdediger op het laatste moment nog met een goede tackle kon worden gestuit daar kon de opkomende linksback Boris Kroon niet worden afgestopt. In de loop kreeg hij een uitstekende crosspass van rechts aangespeeld en net in het strafschopgebied aangeland prikte hij de bal over de keeper vlak onder de doellat. Een knap doelpunt. Daarmee beloonde hij zich voor een uitstekende tweede helft.
De 3-1 was zo mogelijk nog mooier. Nadat de vlekkeloos leidende arbiter Herman Beekelaar een vrije trap had toegekend aan Cobu Boys halverwege de helft van VVZA verwachtte eenieder een lange bal de drukte in. In plaats daarvan gaf Stijn van Noort de bal bedacht en beheerst mee aan Vincent Beekelaar die de bal van rechts strak voorgaf. De attent bij de eerste paal opgedoken Ekrem Kayalar verraste de VVZA-defensie en kon de bal met het hoofd beheerst inknikken. Een doelpunt uit het boekje.
Na de 3-1 was het verzet van VVZA definitief gebroken. Met een ijverige Bram Scholten als gelegenheidspits wist de D3 het spel van de tegenstander zodanig te ontregelen dat er weinig of geen gevaar meer voor het eigen doel te duchten was. In een enkel geval trad keeper Nils van Valkengoed rustig op, ook in de opbouw van achteruit.
Hoewel het team door een moeilijke fase ging was de overwinning overall toch wel verdiend te noemen. Alles overziende lijkt er nog groei te zitten in de mogelijkheden van de individuele spelers en het team als geheel. Meer en meer is te onderkennen dat er gezocht wordt naar combinaties en
atronen. Met de toegenomen kracht van dit overwegend uit tweedejaars bestaande team en het onmiskenbare talent overgekomen uit de E-jeugd is er nog veel perspectief voor deze groep.
Man of the match: Tomas van Riemsdijk
Leave a Comment